აშშ-ში მოხვედრასა და პროფესიულ განვითარებაზე ჯერ კიდევ ბავშვობიდან ოცნებობდა. მისმა ნიჭმა, მიზანდასახულობამ და შრომისმოყვარეობამ შედეგი გამოიღო. როგორც ამერიკულ პროექტში გამარჯვებული, მაისში პრესტიჟულ საკონცერტო დარბაზში, კარნეგი ჰოლში გამართულ კონცერტზე მაყურებლის წინაშე წარდგება. როგორი იყო გზა წარმატებამდე სხვა მნიშვნელოვან ამბებთან ერთად თავად ალექსანდრე გვიამბობს.


მუსიკის მიმართ ნიჭი როდის აღმოგაჩნდათ? 

ოთხი წლის ვიყავი, როცა სიმღერის ნიჭი აღმომაჩნდა. მანამდე ვერ ვლაპარაკობდი, თუმცა კარგი სმენა მქონდა, რასაც ყოველთვის ცეკვით გამოვხატავდი. შემდეგ ცხრა წლის ასაკში ევგენი მიქელაძის  სახელობის მუსიკალურ სასწავლებელში ჩავაბარე. იქ დაიწყო ჩემი, როგორც აკადემიური ვოკალის მომღერლის კარიერა.  


ნიჭი გენეტიკურად მოგყვებათ?

ალბათ, გენეტიკურია. დედაჩემის ბიძაც ოპერის მომღერალი იყო. ამის გარდა, ჩემს ოჯახში ყველას აქვს სმენა და რითმის შეგრძნება, მაგრამ მათ შორის მხოლოდ მე მაქვს საოპერო ხმა.


პირველად რომელი სიმღერა შეასრულეთ? 

პირველი სიმღერა სულხან ცინცაძის „ტოროლა ვარ ალიონზე“ (კინოფილმიდან „მაია წყნეთელი“) იყო, რომელიც კომპიზოტორთა სახლის სცენაზე შევასრულე.



ევგენი მიქელაძის სახელობის თბილისის ცენტრალური მუსიკალური სასწავლებელი დაამთავრეთ. როგორ გაიხსენებდით იქ გატარებულ სწავლის პერიოდს?

სცენის სიყვარულთან, სწავლასთან და გართობასთან ერთად ეს იყო მუსიკალურად განვითარების პირველი ნაბიჯები. შეუძლებელია არ აღვნიშნო ეთერ წიკლაური, ირინა აღლაძე, ანზორ აღლაძე. დიდი წვლილი მიუძღვით ჩემს მომღერლად ჩამოყალიბებაში.


ხშირად იღებთ მონაწილეობას როგორც ქართულ, ასევე უცხოურ მუსიკალურ ფესტივალებში. მოგვიყევით მათ შესახებ.

გამოვდიოდი თბილისის კონსერვატორიის დიდ და მცირე დარბაზებში. ათი წლის ასაკში „ოქროს დისკის“კონკურსის პირველი ადგილის მფლობელი გავხდი. თერთმეტი წლისამ საბავშვო კონკურს „ანა-ბანას“ პირველი ადგილი ავიღე. რიგის მუსიკალურ ფესტივალ Riga Symphony 2015-შიც პირველი ადგილის გამარჯვებულად დამასახელეს, Sanremo Junior 2017-ის კონკურსში მესამე ადგილი გადმომცეს. კიდევ ბევრია…


როგორც ვიცი, პანდემიის პერიოდშიც არ შეგიწყვიტავთ საერთაშორისო მუსიკალურ ფესტივალებში ჩართულობა… 

დიახ, პანდემიის დროს დისტანციურად ვიღებდი კონკურსებში მონაწილეობას. Europa Young World Vision 2020-ში, Online International Song Festival of Serra da Estrela  - FICSE 2021-სა და Stars of The World Spring 2021-ში პირველი ადგილი დავიმსახურე. მანამდე ასე, დისტანციურად არასოდეს მიმღერია. ახალი გამოწვევა იყო და ამავდროულად საინტერესოც.


რა გამოცდილება მიიღეთ კონკურსებიდან?

კონკურენციამ უფრო მეტ შრომას მიმაჩვია, რადგან ჩემთან ერთად ბევრი ნიჭიერი ბავშვი მღეროდა. 



რა განმასხვავებელი ან საერთო ნიშნები აქვს ქართულ და უცხოურ მუსიკალურ კონკურსებს?

საქართველოში მიცნობენ და ასე თუ ისე, იციან ჩემი მუსიკალური შესაძლებლობების შესახებ, საზღვარგარეთ - არა. ამიტომ მეტი ძალისხმევა მჭირდება ხოლმე, რომ უცხოელებთან თავი გამოვიჩინო და სათანადო ყურადღება დავიმსახურო.


ყველაზე განსაკუთრებულად რომელი კონცერტი გახსენდებათ? 

თორმეტი წლის ვიყავი, როდესაც თბილისის კონსერვატორიის დიდ დარბაზში სიმფონიურ ორკესტრთან ერთად Dicitencello Vuie (Rodolfo Falvo) შევასრულე. ძალიან ვღელავდი, დიდი მიღწევა და უდიდესი პასუხისმგებლობა იყო ჩემთვის. რა თქმა უნდა, სიამაყის გრძნობაც. ყოველთვის მემახსოვრება!



რომელი უნარებია საჭირო კარგ მუსიკოსად ჩამოყალიბებისთვის დღეს და რა ტიპის გამოწვევებთან უწევთ გამკლავება მუსიკოსების ახალ თაობებს?

ძირითადი მოთხოვნების გარდა, რომლებიც არის: სმენა, ხმა, ვარჯიში, შრომა და ბევრ რამეზე უარის თქმაც, აუცილებლად უნდა გქონდეს კრეატიულობა, მუდმივად სიახლეების ძიებაში იყო და გუნდური მუშაობის უნარებს ფლობდე. სხვა შემთხვევაში ძალიან გაგიჭირდება. 


თავად რომელ მომღერლებს უსმენთ? 

ხშირად ვუსმენ ელვის პრესლის, ლუჩიანო პავაროტის, ბარი უაითსა და ფრედი მერკურს.


ყველა დროის საუკეთესო სიმღერად რომელს მიიჩნევთ? 

ყველას თავისი გემოვნება და აზრი აქვს. პირადად მე გამორჩეულად მიყვარს ბარი უაითის Let The Music Play. ვთვლი, რომ დიდხანს დარჩება უკვდავად.


American Protégé International Competition of Romantic Music-ის გამარჯვებული ხართ და 29 მაისს კარნეგი ჰოლში კონცერტში იღებთ მონაწილეობას… 

დიახ, ჩემს კატეგორიაში მეორე ადგილი ავიღე.


როგორი იყო პროექტისთვის მზადების პროცესი და ელოდით თუ არა გამარჯვებას?

რთული იყო. წინასწარ ვერ გათვლი და არასოდეს იცი, თუ როგორ შეაფასებენ შენს ხმასა და შესრულებას. ხელი შემიწყო იმ ფაქტმა, რომ აგვისტოში მონაწილეობა მივიღე იტალიის ფესტივალში, რომელშიც მეორე ადგილი ავიღე. რაც შეეხება მოლოდინებს, გამარჯვებას ველოდი, რადგან ბევრი ვიმუშავე და მზად ვიყავი კონკურსისთვის.



თქვენი პროფესიისთვის თანმდევი სირთულეები... 

პირველ რიგში, მოზარდობის ასაკი. ვოკალისტებისთვის ხანგრძლივი პაუზის წინაპირობაა და არ არის ადვილი. არც მე ვიყავი გამონაკლისი. ექვსი წელი ვერ ვმღეროდი და დიდი სტრესი იყო. როცა ხმა ჩამომიყალიბდა, ახლიდან მომიწია ჩემს თავზე მუშაობა, რაშიც ამერიკელი ვოკალის პედაგოგი, ვაგო ოჰანიანი დამეხმარა. 


როგორც ვიცი, სწავლის გაგრძელებას აშშ-ში გეგმავთ...

დიახ, სურვილი მაქვს და ვაპირებ ჩავაბარო ჯულიარდის სკოლაში ვოკალის ფაკულტეტზე.


დაბოლოს, ახალბედა ხელოვანებს რას ეტყოდით?

წარმატებებს ვუსურვებ ყველას! ვეტყოდი, რომ არასოდეს დანებდნენ და მიჰყვნენ მიზნებს.


ესაუბრა ქეთი იმერლიშვილი
ექსკლუზიურად GOGA.TV-სთვის